تألیف
تألیف: اثری است که توسط شخص یا اشخاص حقیقی درباره موضوعی خاص، تنظیم و نگارش می‌یابد که معمولاً در پدید آوردن چنین اثری از فکر و اندیشه دیگران نیز استفاده می‌شود. براساس این آیین نامه کتاب تالیفی به کتابی اطلاق می شود که حداقل 1 درصد مراجع کتاب نتیجه پژوهش های نویسنده و مرتبط با موضوع تالیف باشد و از حداقل 50 درصد منابع جدید (مربوط به ده سال اخیر)، در تالیف استفاده شده باشد. در صورتی که شرط فوق لحاظ نشده باشد کتاب “گردآوری” تلقی شده و مشمول مقررات خاص آن خواهد بود.
ویژگی ها
ویژگی های مورد لزوم کتاب های تالیفی و تدوینی:
- فهرست مطالب در ابتدای کتاب آورده شود.
- نمایه (ایندکس) در انتهای کتاب آورده شود.
- ترجیحا منابع مورد استفاده در پایان هر فصل ارائه شود.
- کلیه اصطلاحات لاتین معادل یابی شده و در زیر نویس ارائه گردد.
- منابع بر اساس معاهده ونکوور نوشته شود. منابع در متن اصلی کتاب شماره گذاری شود.
- ترجیحاً در ابتدای هر فصل اهداف مربوطه و در انتهای آن خلاصه مطالب آورده شود.
- منابع مربوط به شکل ها، جداول یا نمودارها در زیرنویس آنها ذکر شود.
- وضعیت کتاب از نظر تالیف، تدوین و یا ترجمه مشخص شود و از ذکر مواردی مثل گردآوری و ترجمه و یا تالیف و ترجمه و … خودداری شود.
- حداقل حجم کتاب تأليفی با فونت 12 و قطع وزيری (18 سطری) بايد معادل 100 صفحه باشد به شرط آنکه بيش از 20% کتاب مربوط به تصاوير و جداول نباشد. در موارد خاص تصميم گيری برعهده کميته تأليف و ترجمه است.
گردآوری
گردآوری (تدوین): اثری است که از طریق گردآوری مطالب علمی از کتاب ها یا مقالات به گونه ای منسجم پدید آمده باشد.
- لازم است برای تأليف حداقل 20 منبع و برای گردآوری حداقل 10 منبع ذکر گردد.
- در خصوص تأليف باید حداقل 1% از منابع از نتیجه پژوهش های نويسنده باشد.
