مقدمه
تئاتر فیزیکال
آنچه در گام اول از عبارت تئاتر فیزیکال برمیخیزد، این است که تئاتر فیزیکال به شکل استقرایی بر برتری فرم بر محتوا دلالت دارد. اما آیا واقعاً اینگونه است؟! پاسخ به این پرسش مؤکداً خیر میباشد. چرا که آنچه نمایش فیزیکال به دنبال بیان آن است، چیزی فراتر از کلمات است. تئاتر فیزیکال صرفاً، توجه خاص به حرکت نیست، بلکه بیان افکارِجسممند است. نیرویی خاص، که در خلق جهانهایی ورای کلام مؤثر است. این گونه نمایش در واقع واکنشی است به آن دسته از برداشتهایی که تئاتر را چیزی جز تأکید بر متن به عنوان اصلیترین منشاء نمیدانند. تئاتر فیزیکال تلاشی برای آفرینش نمایش زنده و بیواسطه است. اما در این میان باید به طور جدی مراقب مسیر انحرافی آن نیز باشیم.
هر ایدهای آسیبی دارد و آنچه نمایش فیزیکال را به عنوان یک آسیب جدی تهدید میکند، تأکید بیش از حد بر امر فیزیکی جسم است. چرا که یادمان نرود جسم تلفیقی از تن و ذهن است. ذهن ما جایی است که همه چیز از آن ریشه میگیرد و تن ما در آن، هر آفرینش، توانی برابر و منطبق بر ذهن دارد.
آنچه تن را به عنوان بدن بازیگر هدایت میکند ذهن است.
رابطه تن با ذهن، رابطهای لاینفک و هر چه در انطباق این دو بکوشیم در بیان آنچه در تلاش آنیم موفقتر خواهیم بود.
متن پیش رو سعی دارد تا ابعاد و عناصر مؤثر بر تئاتر فیزیکال را برشمارد و آنچه را که مدنظر این گونه نمایش است را اندکی بکاود.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.