پیشگفتار
در کتاب صفر تا بیست ارزشیابی برای یادگیری تالیف دکتر بهمن قره داغی پیرامون ارزشیابی کیفی به طور مفصل بحث شده است.آزمون های مداد کاغذی جای خود را به انواع دیگری از ارزشیابی داده است که سعی دارد مشکلات عاطفی ،روانی-حرکتی دانش آموز را حل نماید. در نتیجه نسبت به ارزشیابی سنتی تک بعدی نیست و ابعاد روانشناختی فرد را نیز مورد توجه قرار میدهد. این سبک از ارزشیابی شیوه ای فعال است که دانش آموز ،محور قرار دارد . معلم نقش یک طبیب را ایفا می کند که سعی دارد با تجویز خود به شکل ارائه بازخوردها ،مشکل دانش آموز را برطرف نماید. در نتیجه این شیوه از ارزشیابی بسیار فعال تر از ارزشیابی سنتی است و به معلم و کار وی ارزش نهاده است.در ابتدای کتاب سعی شده که به طور مفصل این نوع از ارزشیابی تشریح گردد و نقاط قوت و ضعف آن بیان شوند و در پایان راهکارهایی عملی جهت ارزشیابی در کلاس درس ارائه شده است.
مقدمه
سنجش و ارزشیابی یکی از بخش های مهم نظام های آموزش و پرورش هر کشوری است. طی سال های اخیر در کشور ما نظام ارزشیابی از شیوه سنتی به شیوه نوین یعنی کیفی و توصیفی تغییر یافته است. این تغییر نه تنها در ظاهر بلکه در باطن و ساختار نظام سنجش و ارزشیابی باید دیده شود. بنابراین ارزشیابی کیفی-توصیفی در نظام جدید آموزش و پرورش نقش مهمی ایفا می کند تا جایی که برای تحقق اهداف آموزشی لازم به اجرای دقیق ارزشیابی کیفی-توصیفی از سوی معلمان است. در کتاب حاضر هدف بررسی ارزشیابی کیفی و محاسن و معایب آن در دوره ی ابتدایی است. در پایان کتاب راهکارهایی عملی جهت ارزشیابی در کلاس درس ارائه شده است.
امروزه در جامعۀ آموزشی کشور مفهوم سنجش تکوینی به طورکاملاً نادرست و اشتباه «برقراری آزمون های پی درپی و ثبت نمره ها ی آن ها در دفتر» برای تعیین نمره مستمر دانش آموز معنی می شود .
ضرورت دارد بدانیم که سنجش تکوینی آزمون نیست بلکه فرایند مستمری است که معلمان از آن برای استنباط و استخراج شواهد مربوط به تطابق آموزش و دانش آموزان هم برای تطابق یادگیری شان از آن استفاده می کنند . به نظر من آن نوع سنجش تکوینی که به طور اصولی طراحی شده باشد می تواند به دانش آموزان کمک کند تا از نظر تحصیلی به طور چشمگیری رشد کنند . علاوه بر این در رشد معلمان نیز مؤثر خواهد بود .اما وقتی که می شنوم از این نوع سنجش به عنوان ابزاری برای نمره دهی و استخراج نمره نهایی (پایان سال تحصیلی) دانش آموزان استفاده می شود می ترسم مبادا فرایند و هدف آموزش معلمان و یادگیری دانش آموزان نیز به این بد فهمی یعنی آموزش و یادگیری برای نمره دهی گرفتار شود .
سنجش تکوینی پل یا معبری بین درس امروز و درس فردا است و یا باید باشد . به کار گیری این نوع سنجش بینشی از درک دانش آموز نسبت به محتوایی که به او آموزش داده شده است به دست می دهد .علاوه بر این به دانش آموز ومعلم کمک می کند خودشان را با فرایند رشد یادگیری شان سازگار کنند .
لذا بسیاری معلمان سنجش را فقط در یک زمان خاص و حتی در روی برگه های امتحانی قرار می دهند وآن را باز دهی کار خود و دانش آموزان قرار می دهند .و این سنجش نمی تواند باز خوردی برای جلسات یادگیری بعدی داشته باشد چرا که معلم سنجش را در طی جلسات انجام نمی دهد .
به نظر من هر درسی که به عنوان یاد گیری – یاددهی به دانش آموزان ارائه می شود باید ارزشیابی در متن آن داشته باشد چرا که ما تمام یاد دهی و آموزش را برای زندگی دانش آموزان می خواهیم نه برای ارزش یابی .یعنی اینکه اگر هر درسی به صورت عینی ومفهومی باشد نه تماماً انتزاعی مسلماً ارزشیابی همان درس در همان زمان پاسخ گو خواهد بود چرا که درس هارا به صورت عینی ما تجربه می کنیم .
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.